شوهرم اصلا هیچ دوست و رفیقی نداره که باهاش رفت و آمد کنیم، خیلی ناراحتم بابت این موضوع. لطفا راهنمایی کنین"

با عرض سلام و تقدیم احترام خدمت شما پرسشگر محترم! ارتباط شما با ما گویای این است که در صدد انتخاب مسیر صحیح هستید و امیدواریم ما نیز راهنمای خوبی برایتان باشیم.
خدای تعالی به دوستی میان بندگان، بسیار اهتمام دارد و برای این دوستی قاعده‌ها و سنت‌های بسیاری، وضع کرده است. وقتی روابط انسان‌ها با یکدیگر بر اساس الفت و محبت باشد بسیاری از گرفتاری‌ها زایل می‌شود و هر چه این دوستی و محبت زیاد باشند باعث اتحاد و رفع دوگانگی و اختلاف می‌شود. دوستی و دوست داشتن، انسان را به سوی هم شکلی و هم سانی با محبوب می کشاند و انگیزه عمیق این حُب که در ژرفای وجود آدمی جای دارد، سبب می‌شود که محبّ (کسی دوست می‌دارد) به صورت محبوب درآید. خواهر محترم! قطعاً علاقة شما به داشتن دوست توسط همسرتان یا کلا ارتباط اجتماعی با دیگران و رفت و آمد داشتن ستودنی است ولی باید دقت داشته باشید که هر دوست یا  هر غریبه ای نمی تواند این نیاز را بر طرف نماید. به دست آوردن مهارت ارتباط و برخورد با دیگران، برای رشد و تکامل انسان ضروری است. در روایاتی که از معصومین (علیهم‌السلام) به ما رسیده است ما را تشویق به داشتن دوست می‌کنند. امام علی (علیه‌السلام) در نهج البلاغه می‌فرمایند: «أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اکْتِسَابِ الْإِخْوَان ِ وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُم‏‏؛ عاجز‌ترین مردم کسی است که در به دست آوردن دوست ناتوان باشد و عاجزتر از او کسی است که دوستانش را از دست بدهد».(1) بنابر این، چه خوب است اگر همسرتان دوستانی داشته باشد ولی اگر هم نداشته باشد خسارت زیادی نمی بینید. چون یک دوست واقعی بهتر از دوستان متعدد غیر واقعی است. دوست واقعی آن است که دوستی‌اش مایه زینت آدمی باشد و هر گاه به او خدمتی کنی نگهداریت کند و در معرض خواری و ذلت قرارت ندهد، در سختی و رفاه یاریت رساند، سخنت را تصدیق کند و گفتارت را دروغ نشمارد، هر گاه به او نیکی کردی پاسخش را به نیکی دهد، اگر عیبی از تو آشکار شد آن را بپوشاند، اگر نیکی و خوبی دید بازگویش کند. دوست واقعی لغزش‌های دوست را بوق و کرنا نمی‌دهد بلکه خدا گونه عیب پوشی می‌کند. توصیة ما این است که زیاد به همسرتان برای داشتن دوست اصرار نکنید و سعی کنید خودتان روابط اجتماعی تان را تقویت و با افرادی هم کفو خودتان دوست شوید.
 در خصوص پیدا کردن دوست و تقویت روابط اجتماعی توصیه می‌کنیم:
1. سعی کنید روابط اجتماعی خود را با دیگران تقویت کنید و دوستان خوبی انتخاب کنید. برای این کار در محیط های جدید و کلا س های آموزشی وارد شوید و شبکه ی روابط را تقویت کنید.
2. در رابطة دوستی هرگز نباید از این نکته غافل شد که پیوند دوستی و همدلی همیشه و در همة شرایط محکم و پایدار نمی‌ماند و ممکن است پیشامدها (مثلا ازدواج دوستانتان)، رشتة رفاقت را قطع کند .
3. دوست انسان اگر طرف مقابل را فردی بزرگوار بداند در برخوردهایش بزرگوارانه برخورد می‌کند و حاضر به تحقیر دوست خود نیست و ارزش او را در همه حال حفظ می‌کند. پس به دنبال چنین افرادی باشید که حتی از لحاظ معنوی و اخلاقی از خودتان بالاتر باشند.
4. هرچند برخوردار نبودن از دوست و تنها زندگى کردن، علاوه بر مشکلات دنیوى، خسارت‌ها و ناگوارى‌هایى را در سراى دیگر به دنبال دارد، اما هرگز نباید فراموش کرد که دوستى با افراد ناشایست و همنشینى با گناه‌کاران و افراد ناباب، به مراتب از نداشتن دوست زیان بارتر است؛ زیرا کسى که دوست خوب ندارد، از برکات دوست و تجربیات او، هنر و کمالات مادى و معنوى که ممکن بود بر اثر دوستى با افراد شایسته نصیبش شود محروم مى گردد و مجبور مى‌شود یک تنه در راه‌هاى پرپیچ وخم و صعب العبور زندگى گام بردارد، اما آن کس که دوست بد و ناشایست دارد، نه تنها به رشد و درجات عالى از کمال نمى‌رسد، بلکه ارزش‌هاى وجودى و فضایل ذاتى و انسانى خود را نیز که قانون خلقت در اختیارش قرار داده است از دست مى‌دهد و در نتیجه به محرومیت‌ها و مشکلات دنیوى و نیز عذاب‌هاى اخروى گرفتار مى‌شود.
همچنین تلاش کنید مشکلات خود را با خانواده ها رفع کنید و روابط خانوادگی را گسترده سازید.
موفق باشید.
 
پی نوشت:
ابوالقاسم، ‏پاینده، نهج‌الفصاحة (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، تهران‏: دنیاى دانش‏، 1363،ص470.